1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
987
Okunma
Hüzün mahallesinin, çıkmaz sokağında
Bir evin dört duvarı arasında yaşıyorum
Duvarlar bile
Anlamıyor, dinlemiyor beni
İnsanlar uzak, yabancı
Dostlar sahte,
Maske takmış yüzlerine
Arkanı dönmeye gör
Tatlı tatlı hançeri sapıyorlar sırtına
Soruyorum? şimdi siz söyleyin
Yanlış bende mi? Yoksa düzende mi?
çözülmez bir denklem hayatımda
Girdabına aldıkça alıyor
Çıkmaya çalıştıkça batıyorum
Gecenin sessizliğin de ağlıyorum
Ne sesimi duyan, ne gözyaşımı silen var
Hayat bu
Ne anan, nede baban yanın da olamıyor,
Umutlar tükeniyor
Günler , seneler derken ömür bitiyor
İçinde gizli kalmış buruklukları
Anılarımı, hüzünlerimi ,
Bildiğim geçmişimi,
Bilmediğim geleceğimle beraber
Dolu bir valiz elimde
Nereye gittiğimi
Bilmeden ilerliyorum
Bende herkes gibi
Meçhul’e...
03.01.2006
n@rgi’s
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz