19
Yorum
28
Beğeni
5,0
Puan
2746
Okunma

Benim....
Şu garip dünyamda..
Eğer ters giden birşey varsa,
Çokta önemsemezdim..
İnceldiği yerden kopsun derdim.
Gururum..
Önceydi herşeyden,
O yüzdendirki,
Hiç isim olmazdı,
El alemin,horozuyla, tavuğuyla,
Hiç yormazdım çenemi,
Zenginin parasıyla,puluyla...
Ve benim,
Ne boynum bükülürdü,
Nede sırtım eğilirdi
İhtişamlı kapı girişlerinde..!
İşte o yüzdendir ki..
Kalmadı bir yerlerimde,
Ne yalakalığın,ne dalkavukluğun izi...!
Ama velakin,
Güzel olan herşey,
Ne yazıkki...
Çarpıldığım,o uğursuz güne kadarmış,
Çırpındıkça..
Daha da çirkefleşen çaresizliği,
Yakından tanıyana kadar...
Oysa ben..
O günden sonra,
Ne kör düğümler attım,
Yok olmasın,
Kaybolmasın diye umutlarım..
Ve ben her kötülüğü..
Bir sonraki gün için,yinede hep hayra yorardım..!
Doğan her güneşle,
Hayalimdeki o sabahları,
Uyandığımda,elimi tutacak,o sıcacık eli
Şevkatle yine gözlerime bakacak o gözleri,
Beklerdim hiç usanmadan, bekerdim hiç yılmadan.....
Ne yazıkki..
Ne tutan oldu ellerimi..
Nede...
Benim sevdiğim gibi..
Seven oldu ..ruhumu,benliğimi.! ! .
Böylemi bitecekti...
Benim hayallerim, benim ümitlerim,
Böylemi...
Sararıp solacaktı,benim o güzel gençliğim..! !
En sonunda...
Teker teker kopartıldı,
Attığım o kör düğümler,
Beni benden de etti,o hainler,
O insancıklar,o zalimler...
5.0
100% (20)