Bir şubat daha geçiyor şu zavallı Ömrümden
Vakitsiz içtim ayrılığı ellerinden
Yüreğim mahşer yeri Artk,
gönlüm yıkık bir mezar.

Ey yar...
Göçebe yüreğim Davacı değildir Yüreğinden .

Oysa ki seni ekmiştim sol yanıma
Canıma batan can kırıkları ne kadar içimi acıtsada
Direniyorum amansız yokluğuna
Korkmuyorum artık ayrılık denilen cellattan
Bilirim ki yar...
Bu dünya’da sen kadar yalan

Bilinmedik bir süret giydiriyorum süretine
Aslı’na inandığım benliğine
Ey yar..
Uğurladım artık seni..
Uğurladım içimde

Ne garip dünya ne biçim bir fasıl
İnsan en sevdiğini bir hoşçakala sığdırırken ömründe
Hoşçakal elif....
Hosçakal dik başlı duruşum
Belkide hep sonları yazdı bu yürek
Bilmem ki kaç ayrılık, kaç sevda eder

Bütün sensizliğin üstünü kapmışsa zaman
Güneş kararmış gökkuşağı solmuş.
İçimde ki çocuk yetim kalmışsa
Sen nereden bileceksin ey yar..
Sonra nasip değilmiş dedim,geçip gittim hayatından...

Vakitsiz de kanarmış cansız sevdalar
Kapanır mı sandın açılmış yaralar ?
Lâl artık duygular
Sensizliğe mahkum olmuş örselenmiş umutlar

Ey yar...
Bir kör bıcak yarasıyla ,can çekişmemeliydi aşk
Velhasıl kelam nasip değilmiş bize vuslat.

Şimdi beni yazmalı s’onsuz vedalar.
Kuytu köşeler dipsiz kuyular
Gece ile gündüz arsında kalan yitik zaman.
Beni yazmalı hiç başlamamış sevdalar
Mechul adın düğümlerken boğazımda
Geçmişim kalbime gömülmüş taze mezar ..
Senden ötesini sormasın kimse


Ey yar..
senden öte diye bir yer mi var
Farzet’ki biz hiç olmadık.geçip gittim Hayatından

Bahattin Delice

24/02/2016

Şiirime değerli yorumuyla nefes olan Volkan Kaya abime kalbi teşekkürlerimle.