Sükunetin, sesime ses vermeyen bir duvar
Bir yanın uzak durur diğer yanımsa gel der
Sana aşk sunan gönül belli ki güven arar
Bir yanın eyvallah der diğer yanın göz eder

Martı çığlıklarını öpen hırçın dalgalar
Gölgesi kuma düşmüş yorgun gözleri yalar
Sırdaşım Karadeniz beni sözle oyalar,
Suskun kalan sevgili beni kırık saz eder

Belki devası aşkı hatalarla yok ettim
Belki de bu çileyi, bu hasreti hak ettim
Hayat denen defteri yaprak yaprak tükettim
Kitap dolusu şiir elbet senden söz eder

Umutlar gecelere yığılır öbek öbek
Her umutla çığlığa boğulur narin bebek
Yarım kaldı tavana çizdiğim her kelebek
Hasretin baharımı ve yazımı güz eder

Coşari hasretlendi sevdiğinin sesine
Kuşlar bile şaşırdı geri dönmemesine
Yıldırımlar düşünce karların ülkesine
Küllenmiş sanılan aşk, küllerini köz eder

İbrahim COŞAR