Bir şiirinizin altında demiştim ki;

Çayın da bir hikayesi, bir çetelesi, bir yol haritası var.

Çay sıradan ama süreklilik arz eden bir ritüeli andırır.

Kahve elittir, somurtkandır, kekredir, acıdır, siyasetçidir. Oysa çay güleçtir, kırmızıdır, sıcaktır ve fakat samimidir. Bir çayhane sohbetini de, bir kapı önü tavlası müsabakasını da, bir edebi münazara ve mütalaayı da kaldırabilecek kadar içimizden biridir. Kahve nazlıdır, yemenden, latin amerikadan gelir oysa çay daima yanıbaşımızdadır, hemşerimizdir, aileden biridir.

Sayfanız çay güncesi hakikaten. Şiiriniz çay kokulu, çay yeriniz şiir...

Önce şunu belirtmek isterim...Bende Üsküdar'da oturuyorum Tarihi ezber etmek bir yana,ona dokunmak ayrı bir heyecan uyandırır insana. Hangi dönem,hangi zamana ait olursa olsun,bir yapı bir yazı ya da bir kalıntı insanın içine işleyen bir sızı uyandırır. Tarihin her dönemine,her medeniyetine ev sahipliği yapan İstanbul bu sızıyı en fazla uyandıran şehirlerin başında gelir. Mekanlar gibi yazılan eserlerde insanları nice duygu-düşünce sahipleriyle buluşturur,tanıştırır.

"tarz-ı kadîm ebrûda muakkib-i necmeddin,
âsârında, nukuşu zâhir olur rif'atin,
müceddid-i i'cazkâr, hem bende-i hüdâyi,
muhyi-l ebrû mustafâ, üstâdıdır san'atin."

Bir geleneğin,bir sanatın işlenişi insanı şaşırtan bir derecede alıp götürüyor. Şiir mi gerçek,duygular mı gerçek okuyan insanın kara vereceği bir şey gibi..




saygılar