Ellerim omuzlaşır
Senden uzaklaştıkça
Sığınaktır sıradağlar
Benden kaçtıkça
Satırlar yalnızlıktır
Kahırlar anlıktır

Yokluktur asılı fiiller
Yüklemler yalnız
Tümceler öznesiz
Çoğunluktur saklı özneler
Azınlıktır haklı tümceler
Ufalanır sevdalı sözler

Ramaklar kalıyor defalara
Engellenen yaşanmışlıklar
Hamakları asılıyor uykularda
Ürkütülen anlar
Saçakları oluyor sedalarda
Süregelen anlar
Edatları unutturuyor satırlarda

Bazenlerden kaçıyorum
Bilinen yanlışlık
Sözlerden asılıyorum
Bir mitoz mitolojisi oluyorum
Bölünen yalnızlık
Bir mayoz ironisi buluyorum
Seçilen insanlık


Yılgınlığın lafını atıyorum
Yıllar yıllığını alıyor
Yalnızlığın zarını alıyorum
Pişmanlığın darası artıyor
Kaçan zamanı arıyorum
Ansızlığın pahasını satıyor
Vedasızlığın yasını tutuyorum

Saklı kalanlarla dolduruyorum rafları
Satırları azalanlarla soğurdum etrafı
Ramakları kaldıkça buldum eşrafı
Huzurları dağıldıkça bağırdım zaafların
Ardılı olanlarıyla karıştırıldım tarafların
Aynı olmayanlarla olandım farklı

Bir zoraki anlaşılma
Seçilmeyenlerin naatı
Bar yüklü ki sırtlarımızda
Bilinmeyenlerin şarabı
Sarhoşluğumuz satırlarımızda
Ecellerin ramağı
Arayışlarımız vedasızlığa

Veda dahi olsa el olamadın
Seda dahi olsa tel olamadın
Yürekte doyasıya yer aldın
Seslerde olasılığa yer olmadın
Bir veda mektubudur her satır
Bir elveda kuşudur her kahır
Bir seda sonudur her bayır
Yokuşlarım bitti bundan sonrası uçurum…