Ağlama

Geceye hüzün yağar.
Her damlası senin avucuna düşer.
Usulca kayar bütün yıldızlar.
Üstüne karanlık çöker.
Rüzgarda üşürsün, titrersin.
Ve yağmur saçlarını ıslatır.
Bakarsın radyoda bir şarkı çalar.
Dokunur sana; ağlatır
Sonra bütün hayatın geçer,
Bir film gibi gözlerinin önünden
Bir ‘alo’ demek istersin.
Bir umut beklersin sevdiklerinden.
Sonra yanaklarından süzülür iki damla.
Telefonda sıcak bir ses: ‘Ağlama’
İşte o ses benim.
Ağlama

Ağlama; geçer kötü günde
Ağlama; gelir iyi günde.
O iki damla yaş gözünde
Kan olur akar yüreğime.
Ağlama

Bu kapımızı çalan ilk acı değil ki
İlk sancı değil bu yaşadığımız.
Ne ölümler gördük, ne zulümler.
Birer birer gitti sevdiklerimiz.
Ve yüzüstü bıraktı bizi, dost bildiklerimiz.
Ne mutluluklarımız kundaklandı,
Ne hayallerimiz yandı.
Ve lanet olsun ne umutlarımız ıslandı.
Ağlama
Biz ne karakışlar gördük.
Ve kaç sevda sarhoş kafaların sarhoş masalarında
Acılara meze oldu kimbilir.

Ağlama
Sana yakışmıyor ağlamak.
Biz direnebilmeliyiz.
Acı bizde bağımlılık yapmış,
Biz acısız gün geçiremeyiz.
Umutsa bizim yakınımızdan bile uzak.
Sevinç sadece duyduğumuz
Ama bilmediğimiz bir kelime.
Yine de sevinmeliyiz bugüne
Ben senin yanındayım ya.
Ne karanlıktan kork, ne yalnızlıktan.
Ne rüzgar üşütsün seni
Ne de ağlatsın şarkılar.
Ağlatmasın seni şarkılar; Ağlama

Ağlama; geçer kötü günde
Ağlama; gelir iyi günde.
O iki damla yaş gözünde
Kan olur akar yüreğime.
Ağlama
Kırıkkale/Ağustos 2002

Mehmed Aksu