9
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1128
Okunma
Bu gün
Bir pus izinde,
Acı bir hırs gölgesinde
Demlenmekteyim..
Dinlememekteyim ısrarla kendimi.
Sancılı suskunluklarla bezenmekteyim…
Bu gün kendimi çözememekteyim.
Bir meltem esiyor, kendime getirme çabasında beni İzmirim..
Başa dönmüş bir yıpranmışlıkta
İrdelemekteyim.
İrdelenmekteyim apansız çok uzun zamanlardan sonra
İrdelemekteyim apansız deliği doluştan açılmış eksik yüreğimi.
Bilenmektim kendime,
Neden sorgusunu sorup soramamanın kıvrımında..
Tüm kalbime giden kıvrımlar sen-di kan pompalarken canıma
Ben bile bile kendi canımdan can almaktaydım o anda.
Canımı almaktaydım tam da seninle olmaz derken sana
Bir sukut-u hayal ertesinde gözlerini gözlemekteydim,
Bana seninkinden daha eğreti acılar veren kırgınlığımla.
Can kıvrımlarını kırgınlığına hapsetmiş bir budalaydım oysa.
Budalaydım bir daha senin kadar kimsenin sevemeyeceğini bilirken,
Ve budalaydım senin kadar kimseyi sevemeyecekken.
Sana “Olmaz” derken budalaydım ben…
Olmaz derken kan yollarıma hançerler saplamıştım.
Olmaz derken nefes yollarıma söyleyemediklerimi tıkamıştım.
Olmaz derken…
“Olamaz” diyecektim oysa
“Olamaz “
“Olması mümkün olamaz”
Ama sen yinede kal bu pusulası hatalı budalayla…
Dilimin ucundaydı söyleyecektim sana…
O anda
Sen gittin.
O anda
O ana kadar aldığım nefesler tükendi…
Ve ben bittim...
[Mate]/ Şubat’08
__________________
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz