KARALIYORUM


Bir gelincik çiçeği bu yüreğim artık
Tutsan dağılacak her yaprağı bir yana savrulacak


Tutunuyorum toprağına yaşamın biliyor musun
Toplayamam diye korkuyorum her yaprağımı


Gül yaprağı bile olamayan bir hayattan
Dikenlerinden kanayan yürekten yazıyorum


Papatya falına bakar gibi yüreğim
Nereye gideceğini bilemeyen bir yürekten yazıyorum


Yanıyor avuçlarım parmaklarımda buz tutmuş nedense
Tutamadığım bir kalemden yazıyorum


Kardelen inaççılığında hayata tutunmaya çalışan
Hayata kırgın bir yürekten yazıyorum


Aklar düşmüş saçlardan feri sönmüş gözlerden
Yazıyorum yüreğim yazıyorum


Geçmişi gözyaşı olan bir yürekten
Geleceği faili meçhul bir hayattan yazıyorum


Ağlamaktan kan çanağı olmuş gözlerden
Hıçkırıklarla boğulmuş bir nefesten


Kaybolmuş bir şehrin sisli karanlığından
Yalnızlıkta gark olmuş bir hayattan


Sessiz çığlıklardan sukutu hayallerden
Buz tutmuş parmakların çatlaklarından yazıyorum


Kanayan avuçlardan feri kalmamış yaşamlardan
Öylece karalıyorum işte yüreğim


Geceleri karalıyorum gözyaşlarımı karalıyorum
Olmayan umutlarımı karalıyorum yüreğim
Ben bendeki beni karalıyorum

DEMET AKYÜREK