çiçeklendi badem ağaçları
fakat yine de gönlüm gül kırmızı
tozpembe hayâller içinde dolaştı



bir dal çiçek gibi, içten ve derin
soluklanır kıpır kıpır ışıldaşırdı gözbebeklerin
yakardı uzun farları hüzmelerin



geceleyin ışıklı gölü’nün kıyısındaydık sanki
seyre dalmış gibi suları ve gökyüzünü
dalar giderdim dal çiçek gözlerine



gözlerin gönlüme açılan çift kanatlı pencere
alır götürür ıt’rında gül bahçelerine
gözlerinde doğup güneşin içimde battığı yere



gül yüzünün kaşı kalem, bakışın bambaşka bir âlem
sessizce uzanışı ellerinin, beden diliyle ’tut beni!’ diyen
filizlenip sürgün vermesi, yüreğimde güllerin yediveren



el değmeden, değemedim eline
körpe bir dal çiçek, zedelenir diye
büyüdükçe büyüdü, içime battı dikenlerin



doğuşun gibi batışın, batışın gibi doğuşun
aynı yürekte müebbeden aşka mahkum
iki kişilik bir hücredeydik, içinde aynı koğuşun



içimde gül tomurcuk, bitmez ki bu içsel yolculuk
gülümsün, gül sinemdesin, gözlerimin nemindesin
içtiğim her yudumda buğul buğul, sımsıcak demindesin



sabahın çiyi düşer, dere boylarından havalanıp gül yüzüne
gülpembe zakkumlar, ağıl ağıl ağlaşır, taşlar yosun tutar
dereler nehirlerin koludur, çağıl çağıl sevda ile çağlaşır



*


aşka hasret kollarımız, uzar gider yollarımız
düşmüşüm sevda seline, kimse bilmez hallarımız



ikimiz el ele versek, elde olan gülü dersek
bölsek yasak bir elmayı, sürgün verir dallarımız



sen işte böyle her mevsim, dal dal uzayıp gidersin
çiçekler açarken mersin, al yeşildir güllerimiz



bahardan bir havlu getir, gözyaşıyla kav’li getir
yetmeyen suları yetir, açsın yine allarımız



ah bu sular nesi midir, gül sevenin yası mıdır
şimdi ç/ağla mevsimidir, gelin oldu dallarımız





Şaban AKTAŞ
17.02.2016- 18.02.2016