KAFES
Bir kuş olsam.
Konsam omzuna... Konuşsan benimle. Ben boş boş baksam. Ama orada olsam arada da olsa. Okşasan ellerinle. Çok çok sonra, anlatsan kendini. Kırgınlıklarını, kızgınlıklarını. Hüzünlerini, mutluluklarını. Sonra bir kafese hapsetsen. Mor olsun ama büyük olsun. Benim hep orada olacağımi bilsen. İnanmak mesela. Böyle harbi harbi inansan. Ben kuşuma yiyecek şeyler verdikçe o orada desen. Ben, sen gelince sevinç sesleri çıkarsam. Anlatsan, anlatsan.... Geceler boyu. Gündüzleri çuvala koyup kapatsak... Akşamları açsak içinden hislerin dilinden dökülse işte bende tam oradan su içsem. Boğulsam oralarda bir yerlerde.. KÜBRA GÖK |
Beğendim...
.............................. saygı ve selamlar..