Akordumu bozuk gönül sazının;
Makamı bozulmuş, sözü bozulmuş
Ardımızdan koşan, kara tazının;
Pençesi kalmamış, yüzü bozulmuş..

Çıktığın tepeden bakarken düze,
Ömür derin çizgi bırakmış yüze,
Her yükü taşırken, ne oldu dize,
Dermanı kalmamış, özü bozulmuş..

Yediğin her lokma, aldığın nefes,
Düşünceler tutsak, örülü kafes,
Uzanan müşfik el, yapıyor lades,
İnancı kalmamış, sözü bozulmuş..

Kendinle baş başa, girdiğin savaş,
Yol alır giderken olsa da yavaş,
Benlikleri saran, anlamsız telaş,
Eğrisi kalmamış, düzü bozulmuş..

Almamış gibisin hayat dersini,
Dünya değiştirmiş, düzün tersini,
Herkes tersineyken, seçip Mersin’i,
Hasadı kalmamış, güzü bozulmuş..

Umutlar tarlada, ham kalmış sanki,
Denekler kökünden kopmuş inan ki,
Sade bugün değil, dün ki, yarın ki,
Parçası kalmamış, cüzü bozulmuş..

Saldıkça oltayı engin denize,
Felaket takılmış sanki genize,
Sizde hayal edip düşünsenize,
Ateşi kalmamış, közü bozulmuş..

Medeniyet dersi düşmüş soysuza,
En mülayim kişi, kalmış huysuza,
Yordamları sorup, yolu yolsuza,
Havası kalmamış, pozu bozulmuş..

Ekmeği ortadan içi yavanın,
Tadını almadan tuzun soğanın,
İçime çektiğim temiz havanın,
Kokusu kalmamış, tozu bozulmuş..

Ne yazsam az gelir yalan dünyaya,
Rüyadaki herkes, dalar rüyaya,
Uyanınca başlar, yalan riyaya,
Kışları kalmamış, yazı bozulmuş..

07/03/2008
Necati ŞİMŞEK
Ankara