Evet babacığım ;
Hala hoş bir seda ölümsüz bir isimsin içimizde

Vedalaşmadan gidişinin dokuzuncu yıl dönümü bugün
Her şubatın on altısında
Gönlümü kaplarda bir hüzün
Bir sancı girer yüreğime

Sonra ..
Sonra tarifi imkansız duygular içinde
Hala bilemediğim bir yerlerim acır

Kabullenmesek de öldüğünü bir türlü
Neylersin ki
Gerçek olduğunu insan yaşadıkça öğreniyor

Yani yokluğunu
Akılda yürek de zamanla kabulleniyor

Bir başkası konuyor zamanla yerine
Ama dolduruyor ..dolduramıyor

İşte bu yüzden
Ve her bayram toplansak da evinde
Ata yarısı diyerek
Anamızı koysak da senin yerine
Dolmuyor boşluğun ,yerin yinede belli oluyor

Yas evi olmasın manasında
Gülüp oynasakta güya
Babasız sevinçlerimiz yinede hep yarım kalır

Sonra zaman mevsimlerle yaşlanır
Yaz gider kış gelir

Ve her kar yağışında
Hep sen gelirsin aklıma be baba

Hani son günlermişde meğer
Bilememiştik ya
Hani içim yanıyor demiştin de
Verdiğim karı soluk almadan yemiştin ya

İyimi yapmıştım kötü mü
Bilmiyorum hala

Ama hiç olmazsa
İsteğini yerine getirmenin huzuru var şimdi içimde

Biliyorum sevgili babacığım
Bu seferki gidiş ne hacca ne ümre ye

Bu seferki gidiş
Dönüşü olmayan bir yola
Yani çıkışı da olmayan kara toprağa

Hani nerde şimdi
Sadece sağlığından değil
Çoluk çoçuğundan bile aziz bildiğin dünya malı

Hani nerde han ve hamamın
Sırça köşkün gördüğün evin -Sarayın

Aklına gelir miydi hiç
Kutnu kumaş yerine

Cebi olmadık bir kefene sarılmak
Ve tonlarca toprak altında bir mezara konmak
Evet babacığım
Gidişine inanamadık belki amma
Geri dönmeyeceğini de biliyoruz artık

Biliyoruz amma yine de zor ölümüne inanmak

Bir zamanlar
Babalar ölmez sanırken çocuk aklım

Bir gün
Gün gelip en sevdiklerinin bile öleceğini
Hayat denen savaşta yenilginin de olduğunu
Senin yokluğunda daha iyi anladım şimdi