Gün,geceye bıraktı kendini
Birazdan çalmayan kapımın zili çalar ,
karanlıklar kraliçesini buyur ederim ruhumun en derinliklerine
Birlikte Hüzün düşleri kurarız yeniden
Ortalık zifiri karanlığa bürünür
Uzaktan acının nidaları duyulur
Sessizlik yırtar ruhumun her bir zerresini
anılar çığlık çığlığa saklandıkları hücrelerden çıkmaya çalışır
Bir çocuk top oynar
karanlık henüz onu kasvetiyle sarmamıştır
Güneş parıldar teninde
Neşe dört bir yanını sarmıştır
Diğer tarafta yaşlı bir kadın
Acıyla ,yaşlı gözlerle bakar bana
beni yanına çağırır
geçmişle, geçmemiş arasında gergefe sarılır
Aklım kumkuma kuşları gibi
dört bir tarafa savrulur
Birazdan alaca karanlık şehrimin üstüne
gri toz bulutu gibi süzülür
Karanlıklar kraliçesi Ruhumla oynaşmaya gelir
Birazdan karanlığa ıslık çalarım
şehrin sokağında anılara kaybolur giderim...

Meltem Avcı