Ömrümün yekûnun de, düşerken on dört şubat
Hasreti noktalayıp döner diye bekledim
Umut iğne deliği, günden çalarken saat
En azında aloyu dener diye bekledim

Sevgi yüklü gemiyle iç denizime akıp
Köhne dünyama dolup her dem masmavi bakıp
Dünlerin davasını soğutmaya bırakıp
Alevlenen öfkesi diner diye bekledim

Gök kubbe bizar iken, ahvalimin zarında
Kalbim ses çıkarmıyor suskunluğu arında
İkinci el olmadan sevdanın pazarında
İçtenliğim içine siner diye bekledim

Yaşanmış anıları asla silip atmayan
Pireyi deve yapıp inatla dayatmayan
Alın yazımsın deyip defteri kapatmayan
Uçuk aklı başına iner diye bekledim

Eskimeyen sevdamı koymadan tozlu rafa
Çağrıma kulak verir hiç olmazsa son defa
İnsafı sergileyip, gelir benden tarafa
Olan biteni görür, kanar diye bekledim

Uzanıp ilişirdim şevkle gönül teline
Söker tutuştururdum yüreğimi eline
Açıp iki kolumu sarılırdım beline
Anlamsız gururunu yener diye bekledim

Bu Zaralıereni gark etmeden çileye
Erim erim eriyip denk gelmeden kileye
İlk otobüsle çıkıp Üsküdar’dan Şileye
Toplayıp valizini biner diye bekledim


Azimet IŞIK 02.01.2016 ÇEKMEKÖY İSTANBUL

Öyle sevgiler vardır ki muhatabını rüyada görmek bile dünyaya değer. Sevgi, saygı bir güne sığmaz. bence en makbulü bir ömürlük olandır, Sevenlerin günü kutlu olsun. İyi ki seviyorlar iyi ki seviliyorlar.

Bin can selam ile

Kaldırdım engellerin hepsini çöpe attım,
Beklediğim yollara ne güzellikler kattım,
Gönlümün sarayını o haz ile donattım,
Belki de son kez olsun sınar diye bekledim...sakaoğluhasankucuk