Tek taraflı ahmaklığıma yanarım .
Hüzün dolu evlerin kapıların açtın bana
Hiç kapanmayacak kilit tutmaz acılara
Artık pencereyi açıp seyrederim
Duyup da , vurdumduymaz insanlara


Sessizce , sokaklarında yaşayan
Sessiz insanlardan olmamı bekleme artık
Huzur dolu defterime bir çeltik attın
Hiç silinmeyecek hazinli sonlara
Bundan sonra her haykırışım ,
Her çığlıkllı aglayışım sana
Sonunda bittiğini anladığımda
Ağlamak yerine .
Oturur bakarım fotoğrafına
Ne çok sevmişim diye değil
Yine sevdim ulan seni niye
İçten haykırmalara ..
Hiç başa dönmeyecek hüzünlü sonlara

Sokağımın ortasında oturur ağlarım
Aşk denen dersten sınıfta kaldığıma .

Celal AYDIN