GÜLÜM VE ÖLÜM
Fısıltılarında bahar
İniltilerinde doğum
Sen diren az kaldı gülüm
Belki bizi de götürecek gelen ölüm
Amma sık dişini yine de
Sana da bana da kalmayacak
dünya denen köhne mekan
Nere baksam kan
Nere baksam göz yaşı, zulüm
Neye yarar yaşamak insan olmadan gülüm
Sen benden ben senden öç peşinde oldukça
Sevginin dili bağlı gözü kör
Şeytanın işleri tıkırında
Her gönüle pervazsızca daldıkça
Yaşamdan evla olur bence ölüm
Dizlerin gibi zihnin kımıldamıyor
Ey dünya vicdanın kötürüm
Mazlum can ağlarken yanıbaşında
Çığlıklarını saklamaya çalışan
Gölgenin ardındaki fitne odağı
Akı kara karayı ak göstermede
Nedensiz bir delalete dolanmışlar
Gidiyorlar ateş yoluna
Sen ve ben bir kenarda
Susmalımıyız yoksa
Susmadan konuşmalı mıyız
Bilemiyoruz yarını göremiyoruz ışığı
Kendimize yetemiyoruz
Bir çare arıyoruz
Ve her geçen gün kavrıyoruz
Gönlümüzdeki çalılardan gülleri
Birer birer ayıklıyoruz
Ama iyi biliyoruz hatta eminiz
Faniyiz geçiciyiz gülüm….
Ayşe Ciplioğlu Kaş