Bir yanımın çocuk oluşuna dalalettir
Seni bunca sevmem
Bunca yanmam nemrut ateşi gibi
Altın başak örgülü saçların orman
Yanakların tan yeri kızılı
Aynı dağın iki volkanı gözlerin
Büsbütün bir sevdasın sen
Ah Emo ağlar içimde sızlarım
İnce ince değdirip sazın teline
On bin türkü çıkartırım senden
En kutsal destan eylerim seni özümde
Senden Özge arzum ’ mola
Yüküm sevda
Külünklere gardaşım
Yanmaksa yanmak
Ben seni çok sevdim çok

Emsal teşkil etmiyor gayrı tarifin
Ne söylesem gediğinde ters düşüyor
Ben sussam tabiatta meltemler kesiliyor
Diyorum ki
Sal üstüme deryalarını, Nemrut sevda görsün
Uzak yollara sar sarmala
Gurbeti kısrak gibi koştur bedenimde
Vuslatı efkarıma ver, ıra benden
Hicran mezarıma taş, dört duvar, döşüme yara
Senin gittiğin yerde ayrılık yok mu
Gelmiyorsa al yüreğimden seni

Sevince ekinler yeşertir yürekler
Her öpücük değdiğinde bahar düşer gamzelere
Öper ya yüreğinden öper gibi avucundan sevgili
Hani o an bir temmuz’da buz kesersin
Bir zemheride ateş basar bedeni
Yahut orta yerinde kalıverirsin şehrin
Kaldırımlarda seksek çizgilerine dalarsın
Damdan bir güvercin düşer sol göğüsüne
Bir çarpıntı alır bedeni
Sol tarafımda telaş hiç durmuyor
Gelmiyorsan sök sol yanımı da al git
Ah Emo ben seni çok sevdim çok

Hayalim baş ucumda gece boyu
Gün doğar
Sabah olur
Sen gidersin
Ateş alır zemheriyi
Hüzün çöker bacalarına şehrin
Duman alır
Ve bir buz sarkar ortasından Temmuzun
Hani çöker kalırsın ya
Yüce dağlar gibi başına kar yağar
Serçeler gibi bir tane buğdaya tutsak olur gibi tutsak olursun
Sardı mı sevda bedeni
Bir varsındır bir yok olursun
Yıkılır Kaf dağı
Karma karışıktır bin bir gece masalları
Ve en acıklı hikayedir bu

Kaç kez beyaz atın şövalyesi zanneder insan kendini
Emsalsiz uçurumlardan geçer
Kaç yüz merdiven çıkar
Kamçılanıp arzularca
Bakar ki bütün kuleler boştur
Değmezedir sevdalar
Sevdiğim, mutlu bitmez bütün hikayeler

Dursun Ali SAĞLAM