Sandalında kürek olmak neyime,
Neyime, gönül denizlerine açılmak benim?
Yırtık bir yelkenim, rüzgâr doldurmaz,
Yamasız, yağmurda kepeneklerim.
Sandalında yolcun olsaydım,
Seninle
Gezseydim esintilerde;
Bir yanda deniz rengi gözlerin,
Bir yanda, Yeşillikleri karşı kıyının,
Özlerce aşk yuvamızı, sarıldığım küreklerde,
Dudaklarımda olsaydı ayakların.
Uçuşan martılar,
Kayıp gelirler ya sahillerden,
Kaysaydı tenim, çıplak bedeninde sevgilim,
Son deminde ihtirasın, çığlıklarında,
Sanır kalsaydı kulaklarım.
Gökteki
Kuşlar kadar hür olabilseydik,
Olmasaydı tutsaklığım eski hengâmelere,
Senin kadar yiğit, cesur olup ta,
Bağındaki güle konabilseydim.
Bence,
Ben bir hiçim sevgilim,
Değmem, tutsakça yaşadığın sevdalara,
Yargılıyorsam kendimi senin için,
Dürüstlüğüm, aşkımın büyüklüğünde.
Neyimeydi
Senin kalbinde tutsak olmak,
Tutsak tutmak, kocamış yüreğimde ruhunu,
Ne denizlerin enginliği, ne serinliği rüzgârın,
Söndürmez gönlümdeki ateşi;
Onulmaz bir derdi çeker olmuşsam,
Eşsiz güzelliğin sebebi.


Ahmet İDRİSOGLU Kastamonu ev 22.Mart.2008 23.25