Ne zaman aklıma düşsen
Toprak kaynamaya başlar,
Gökyüzü terlemeye;
Ayaklarım yerden kesilir,
Ellerim var mı?.. Yok mu?.!
Kendimi unuturum...


Kuş tüyü anıların
Uçkun çağrışımlarıyla
İhtiyar Dünyamıza,
Kazara inmek zorunda kalmış,
Şaşkın bir uzaylı gibi olurum...


Ne zaman aklıma düşsen,
Bir denize dönüşür ilham ağacı;
Her imgenin puslu gözelerinden
Köpüren dalgaların bileşkesine
Yâr-beyaz yelkenlerini açarsın
Ve nedense hep
Erişilmez ufuklara kaçarsın!..
Sendeler,
Gölgeme tutunurum...


Zavallı ben,
Çarnaçar yapayalnız,
Sanal sahilimde diz çökerek,
Esmesine sansür koyamadığım,
İşgüzar imbadımı solurum...


Ne zaman aklıma düşsen,
Bakışlarımın boz kanatlı kumrusu,
Havalanır bir atmacanın pençelerinde
Ve sımsıcak kanı damlar
Kirpiklerime;
O lav katresini,
Gözyaşlarımla soğuturum...


Neden sonra,
Mış gibi hayaller kurmaktan bıkar,
Busen yerine
Dudaklarıma çemkiren anı tuzlarında
Teselli bulurum...


Düşmez kalkmaz bir Allah,
Dilerim bundan böyle
Düşürmez seni,
Aklıma bile!..