İstanbul’un sabıkalı bir semtinde sevdim seni
Sokakları karanlık, ayyaş, berduş dolu
Ben yapayalnız gündüz gece
Her sabah açarım penceremi
Akşamdan kalan ekmek kırıntılarını koyarım
Güvercinler gelsin diye, beklerim
Özlemimi hasretimi anlatırım
Sabahın bir vakti Pencereme konan güvercinlere
Dinlerler beni sonra uçup giderler
Biliyorum ulaştırırlar sana haberimi
Sen karlı dağların eteğinde nöbet tutarken
Gelip konar omzuna gerdanlığı parlayan biri
Gagasıyla öpüşlerini hissederim
Benim öpemediğim o yanaklarından
Duydun değil mi, bir tek seni bu kadar özledim
Bir tek sende kendimi buldum
Hadi sende anlat güvercinlere şimdi
Olur da kelimeleri birleştiremez isen
Türkü söyle, ya da aşk dolu bir şarkı
Gelip sabahın bir vakti şakısınlar penceremde
Bülbülleri kıskandırır gibi
Özlemimi, hasretimi dindirsinler sanki sana kavuşmuşum gibi