Bir bayram sabahı
gözlerim tam açılmasa da
gönlüm sefer arefesinde.
Karşımda Haydarpaşa,
siren hiç çalmadı geldiğimden beri.
Beklemekten ölmüş -yetmiş milletten- ruhlar
oturacak tek bir yer yok!

Köşede, yaşları gözlerine mühürlenmiş bir adam
elinde radyo, Lavinya çalıyor
çok tanıdık bir an!
Sanki bu adamı daha önce görmüştüm
mırıldanıyor usuldan,
sana gitme demeyeceğim ama, gitme Gizem..
Yalanlar istiyorsan, söyleyeyim.

Yanından geçip gidiyorum.
Bir bağ kuramıyorum ama korkuyorum da
günahı büyük olmalı diye düşünürken,
kendimi araf’ta buluyorum.
Karşımda büyük bir tabela; "yolun sonu".
"Birleşin" diyor -insanlar- "sağ"lı "sol"lu.

Sıranın önünde onu gördüm!
Saçının her rengine hayran olduğum kadın.
Hala nasıl da güzel..
Meylettim -yanına- gidemedim
seyrettim -yanaklarından- öpemedim
uzandım -ellerini- tutamadım
asılı kaldı hayallerim.

Herşey bitti derken
ilahi bir ses geliyor uzaklardan
nağmeler raks edercesine hüzün saçıyor
sözleri çok tanıdık, irkiliyorum birden!
Can Yücel söylüyor o kırık sesiyle;
Bağlanmayacaksın hiçbirşeye, öyle körü körüne..