İnsana öfkemi kusmak istemem
İnsana sevgimi , neşemi kusmak istesem
Gülüşlerine güller veren olmak istesem
Ama dikeniyle beraber değil

İnsanın var olan güzelliğinden
Çalmak istemem ....
İnsanı kötülüge iten sevginin
Nefretle, nefrete sebep olan
Duyguya engel olmak istesem

Yolda yürürken mendil açana değil
Açtığı için akla bin türlü fetva veren
Duygunun vicdanındaki nefret çeken
Nefsin ta kendisi olmak hiç istemem

Silahı elinde tutanın
Tetigi çektiğinde, vicdanındaki
Merhamete paha biçenin
Biçtiren düzene sevgi beslemem

Gecenin karanlığında
Sessizliginde fink atan
Yıkım meleği olmak istemem
Ölmün nefesinin sesi ,
Ruhun rengikli desenin
Kupkuru siyahın neferini ,
Tıpkı ölü bir ceset gibi
Vahşetin çağrısına ...
Ayak uydurmak istemem


Sadece kapkara gecelere güneş isterim
Gündüzlere umutla uyanıp varmak için
Geceyi huzurla aydınlatan
ışıkları görüp duymak için

Celal AYDIN