Güneş doğmamışken, bilmem kaçıncı güne?
Ben, nefesimi tutmuş öylece seni düşlüyorum.
Hırçın dalgalar, marifetlerini sergilediklerin de.
Ben, uykulu gözlere boğulmuş; seni izliyorum.

Uyku demişken, sevda kokan tek çiçeğim.
Seni, uyurken düşledim. günün sonunda.
Düşünceler karşılıklı hayallerle karışık.
İçinden çıkmaya çalıştım. Gece boyunca

Neyse,
Sana, küçücük bir rica savuruyorum.
Aslında rica sayılmaz! Açıktan yalvarıyorum.
Düşlerken seni bu, belirsiz vakitlerde...
Aklına getir beni. Sensizlikten kavruluyorum.

Unutuldum diye, bilsen, neler neler çekiyorum.
Korku, üzerime çökmüş zaferli! Bense çaresiz.
Donuk bakışlı özgün bir yüz ifadesi, aynalı pencerede...
Kendime bakıyorum. durmadan yanlız vede sessiz.

Bak, yine kara bir gün gelip geçti. Sessizce.
Sen, yine uğramadın. Uğruna ölüp gidene.
Oysa gözlerim yollarda kaldı. Çeyrek asırdır.
Ben beklemekten bıkmadım. Sense gelmemeye.
Gel artık ne olursun. Beni kalbinin ta içine sığdır.

Anlaşıldı. Sen yine gelmiyorsun, beni görmeye.
Zaten; alıştım artık, aldanıp geçirdiğim günlere.
Ufacık ihtimallere inadım olsun ki çiçeğim.
Seni bıkmadan, usanmadan hep bekleyeceğim.

KADERİ.