(Şiraze’den sevgiliye şiirler-37)

Bir mektubunda
“”Buraları çok soğuk
Zemheri soğukları vuruyor bağrıma
Üşüyorum
N’olursun gel
Bakışlarınla ısıt üşüyen özlemlerimi”
Demiştin ya
Ben de üşüyorum buralarda
Hem de iliklerime kadar
Islık çalarken poyraz dışarıda
Ben
Yine buğulu camlardan seyrediyorum
Seni yitirdiğim bu şehri
Biraz sonra
Yine el ayak çekilecek sokaklardan
Saat on ikiyi vurduğunda
Uyuyacak koca şehir
Ama ben
Ve başı boş sokak köpekleriyle kediler
Olacak sokakta

Bazen
Alkole veriyorum kendimi
Sızınca unuturum diyorum
Ne sızabiliyorum gönlümce
Ne de seni unutuyorum
O kara gözlerin dikiliyor karşıma
Kahroluyorum
Ağlıyorum
Haykırıyorum
Sonra
Biraz sakinleşince
Hayaller kurmaya başlayorum yeniden
Bu bahar
Görmeye gitmeliyim diyorum
Hem de haber vermeden
Sürpriz olsun diyorum
Bir tatlı duygu sarıyor ruhumu
Gülmeye hasret dudaklarım gülümsüyor
Gözbebeklerim parlıyor
Aynaya bile farklı bakıyorum o zaman

Ama günler geçtikçe
Şartlar değişiyor
Engeller sarıyor dört bir yanımı
Baharlar bitiyor
Ben bitiyorum
Ah şu mektupların da olmasa
Çıldırırdım mutlaka
Akşam eve döndüğümde
Defalarca
Tekrar tekrar okuyorum, kokluyorum
Dalıp gidiyorum senli anılara
Alkolün yapamadığını
Mektupların yapıyor sevgili
Uzandığım
Mektubunu okuduğum yerde
Uyuyup kalıyorum
Açıkta kalmaktan, uyuşan bedenim
Kas katı kesilirken
Ben gülümsüyorum
Ben gülüyorum sevgili

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ