Gözümde bir ışık büyür elli yedi yıldır
Grev çadırlarında geçti gençliği
Dostlar arasında buldu yolunu
Dışarısı kar, buz, pusu
İçerde dostluk, umut
Halaya durmuş yürek

Daha düdüğü çalmamıştı generaller
Polisler Sait Reisi almamışlardı
Gayrettepe konuklara açılmamış
Kimsesiz mezarlıkları
Metriste tabutluklar
Diyarbakır da işkence kurulmamıştı
Susurlukta kamyon otobüse çarpmamış
Kaybettiği çocuğunu aramak için
Cumartesi annesi sokağa çıkmamıştı
Işığın umut umut parladığı yıllardı

Emniyetin beşinci katından
Feyzioğlu Bursa’da atıldığında
Iki ekim seksen sabahı
Işık büyüdüğünü anladı
Tanıklık ettiğinden ilk o gün utandı
Devlet için kurşun atanda yiyende makbul olunca
Eşik aşıldı

Bombalar kurşunlar, infazlar
Gazi, Sivas can pazarları
Faili meçhuller, domuz bağları
Yerde sırtüstü uzanmış Hırant
Sınırda parçalanmış kaçakçılar

Artık protesto sesleri yok
Roket atarlar konuşuyor sokaklarda
Kaçırılan Tırlarla kuruluyor barikatlar
İş makineleri deneyim kazandı
Hendek açmada ve kapamada
Damda keskin nişancı
Sokakta palet sesi
İşte elli yedi yaşım
İşte ülkem
İşte manzaram
Ocak 2016