Selam, (çok)genç kalem kardeşim;

Sitede, ben de çok yeniyim henüz. Ki sen, daha eskisin burada benden. Şiirlerini yeni gördüm ve yorum isteyen yürek sesine kayıtsız kalamadım. Bizde, toplum olarak bir hastalık vardır maalesef: Bilgi sahibi olmadan, fikir sahibi oluruz ve çok da katıyızdır bu konuda.

Şiir konusunda yetkin olduğum iddiasında değilim. Naçizane, belki de senin yeşermek için sulanmayı bekleyen umutlarına cansuyu vermek adına, şunu söyleyebilirim: Bu konuda bir potansiyelinin olduğu, belli oluyor hemen. Tabiki daha okunacak çok şiir, çok kitap, yürümen gereken çok yol var. Dileğim, edebiyata ve şiire olan merakının hiç bitmemesi..

Esas sorun şu, genç kalem kardeşim: Bu (çok)erken yaşta bu kadar duygusallık, hayata bu sitem çok fazla. Henüz yaşamının "ilkbahar" dönemindesin ki, yaşın ilerledikçe yitirilenler, gidenler, gidip-dönmeyenler hep ve artarak olacaktır. İnsanız ve düşünsel olarak elbette etkileniyoruz, yaşananlardan. Bunları, bizi büyüten, olgunlaştıran sosyal etkileşimler olarak değerlendireceğiz bizler. Biz istesek de istemesek de bu gibi durumlar hep olacak.

Senin yaşlarında çocuklarım var benim de. Ve hatta senden daha büyük. Dilerim her biriniz, daima gülümseyen gözlerle bakın hayata; tebessümü eksilmeyen yüzlerle, mutlu yaşayın...

İncinmiş yüreğinin sesini değil, neşe dolu yüreğinin sesini bizlere duyuracağın şiirlerde buluşmak dileğiyle; kalemin hiç susmasın...

Yüreğinize sağlık, güzeldi...