Dostlarım Yaramı Tuz İle Sardı
Vay anam vay; Vay anam vay
Hüseyin Arınmış

Senin zamanın da iyilik vardı
Gördüğüm kötülük vizana vardı
Dostlarım yaramı tuz ile sardı
Vay anam vay; Vay anam vay

Geleceksin diye gözüm yollar da
Olacaksın diye özüm yıllar da
Güleceksin diye yüzüm kullarda
Vay anam vay; Vay anam vay

Her hayalimi süsledim seninle
Vazgeçmem andımı içtim yeminle
Beklerim seni perişan halimle
Vay anam vay; Vay anam vay

Gülmek bile sensiz dert ızdırap veriyor
Dostum düşmanım hep sırtımdan vuruyor
Verdiğim emanet hala yerinde duruyor
Vay anam vay; Vay anam vay

Senden gayrısı bana hep geldi yalan
Evim barkım oldu perişan ile talan
Milletin dilinde dalavereyle dolan
Vay anam vay; Vay anam vay

Şair HÜSEYİN’i kimse anlamaz oldu
Seni anar iken gözleri doldu
Umudu hayali mazide kayboldu
Vay anam vay; Vay anam vay

Ankara / Sincan
17.AğustosTOS 2011 Çarşamba
Hüseyin Arınmış