SERÇELER KONSUN
Kapamış yolları vermiyor izin
Serçeler uçarken son bahar güzün
Karakış basmış nedesin sözüm
Pencere önüne konsun serçeler

Kırıntıyla doyar istemez fazla
O kadar müsrifiz veririz nazla
Hâlbuki ki mutluluk yaşarsın azla
Pencere önüne konsun serçeler

Süzülüp göklere özgür yaşasın
Kalplerden insanlık kini boşasın
Serçe gagasınca sende koşasın
Pencere önüne konsun serçeler

Karlara konamaz üşütür soğuk
Sesleri çıkmıyor nefesi boğuk
Gönülden yaralı boyunlar eğik
Pencere önüne konsun serçeler

Çırpınır yüreği küçük kafeste
Hu çeker Mevla’ya her bir nefeste
Serçeler boğulmuş katı nefiste
Pencere önüne konsun serçeler

İncitme ezayla serçe kuşunu
Bozma yuvasını ince işini
Sokacak bir siper yoktur başını
Pencere önüne konsun serçeler
Adnan SİVRİ/BOZKIR-İ 19.01.2016