Gidişlerinde ki gürültünün, sağır eden vakitindeyim.. Arsız bir zamanın, iç sızlatan yanısın sen.. "YOKLUĞUN" dil de tutunamayan kelimelerin ifadesizliği kadar anlatılamıyor işte.
Şimdi zamanın hiç bir anlamı yok! Saatim sadece kolumda bir aksesuardan başka hiç bir boka yaramıyor.

Çaresiz bakışlarım da, seni görürüm ümidi ile mal mal bakan bir çift gözün idaresi de çok zormuş!

Şimdi sen umutlarının yarınlarının hedefin de, bir fırtınanın durulmaya yakın anın da hafif savurulmalar da yaşıyorsun.. Ben ne kadar umurundayım bilmiyorum ama, sen bedenimin dörte birini oluşturuyosun!

Şimdi ben varya; şu lanet yokluğun da, el ele gezdiğimiz avuçlarımızı terletene ve eritene kadar yürüdüğümüz kaldırımlara, usulca basıyorum incitmeden. "Nasıl sert basabilirim ki" zaten!

Seni hissederek yürümünenin hazzını yaşamalı bu ayaklar.

Ve sen hep, ağzın açık gülmeye devam et. Mutluluk yakanı hiç bırakmasın.
Benden vazgeçebilirsin, sevmeyi de bırakabilirsin
AMA
BENİ UNUTMA...
Cenkhan KELKİTLİOĞLU