Bir gecenin üçüydü gidişin
Tıpkı gelişin gibi
Gelişim gibi…
Ve bir gecenin üçüydü
Kıyametin kopması
Yüreğin yanması
Dilin sükûta uğrayıp
Lâl olması…
Kime anlatsam seni
Anlıyorlarmış beni
Annesizliğin anlaşılan bir yeri
Var mıdır ki?
Anlatılan bir yeri ya da…
Kelimeler yetmez ki
Gidişini anlatmaya.
Bir kuyunun dibinde şimdi
Sana dair biriktirdiğim tüm cümleler,
Sözler Yusuf misali…

Oysa ben daha
Dizlerine yatacaktım
Yaralarımı anlatacaktım sana
Oysa daha korktuğumda
Sana sarılacaktım
Mesela şimdi…
Ben anlamıyorum ki
Ölen sen misin ben mi?
Giden mi sensin, yoksa ben mi?
Halbuki giden annen olunca
Kalınmıyormuş ki bu dünyada
Gider gibi kalıyorum ben şimdi
Yanına gelmeyi beklercesine
Durulmuyormuş burada sen olmayınca
Olmuyormuş öyle…

Anlatılmıyormuş mesela
Kelimeler bir kuyuda hapis
Sahi annesizlik nasıl anlatılır ki?
Bir gecenin üçünde gidişin
Tıpkı gelişin gibi
Şimdi ise sana biriktirdiğim
Tüm cümleleri yazıyorum yüreğime
Gidişinden kalan kelimeleri toparlıyorum
Bir odanın dağınıklığı gibi olmuyor mesela
Dağıldı mı kelimeler toplayamıyorum
Ve götürdüğün tüm cümlelerimi
Bir de, bana kalan sözcükleri
Yürek sandığımda saklıyorum.
Oysa ben daha sana şiirler yazacaktım
Varlığını anlatan
Sensizliği değil de
Seninle olan güzellikleri
Mesela ben daha
Yaslanacaktım omzuna
Ve dökülecekti gözyaşlarım
Avuçlarına…
Ben daha sana
Doyacaktım anne…
Doyamadığımdın,
Doyamadan o en sevdiğine gittin.
Ben sana daha…
Ben sana daha…
Annesizliği anlatacaktım
Şimdi hiç unutamadığım
Bir daha asla unutamayacağım…
Ve sensizliğin yalnızlığını anlatacaktım.
Bir gecenin üçüydü gelişin,
Tıpkı gidişin gibi…
Oysa ben hala anlamadım
Giden sen miydin, ben mi?
Kalır gibi gittin,
Gider gibi kaldık bizde,
Tüm kelimelerimle
Sana söylenmiş bir şiir gibi
Sonunun gelmesini
Beklercesine….

Şeyma Nur Ebrar