0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
971
Okunma
Hani sokaklar sessizliğe çalar da ardından yağmur gelir ya.
Bir kerede ben sensizliğe boğulurken çık gel yanıma.
Ve saat sevdaya her yaklaştığında neden acılar gelir aklıma.
Aklımsa firarda , ulaşılmaz ütopyalarda.
Hadi çık gel, rüyaların arasından sıyrıl gerçeğe doğru.
Çık gel bi sabah ansızın güneş sanayım seni.
Bir kerede ay bizim gecemize doğsun.
Anlamadığın yerlerin üstünü çiz gitsin.
Bıktım , usandım bu dünyadan, hep dönüyor.
Hep altta kalan tarafım yoruldu çoktan.
Oysa müşterekti hayat herkes için.
Ağlamaya hasret kaldığımdan değil.
Ağlayacak bir şey kalmadığından üzülüyorum.
