İnanması çok zor; düş gibi bir şey.
Bulutlar üstünde yol aldı gönül.
İmkânı olmayan iş gibi bir şey
Arı dokunmamış bal aldı gönül.

Sayende diniyor gönül sızısı
Yüzüme gülüyor alın yazısı
Halimi anlamaz belki bazısı
Güllerin içinden gül aldı gönül.

Elimden bırakmaz oldum resmini
Dilimden düşürmez oldum ismini
Özledikçe görmek için cismini
Saçından hatıra tel aldı gönül.

Sığmam hiçbir yere coşar taşarım
Sensizken ölürüm, senle yaşarım
Dağları delerim, çöller aşarım
Ferhat’tan Mecnun’dan el aldı gönül.

Kan damarda coşkun ile akıyor
Göz nereye baksa sana bakıyor
Aşkın lisanıyla her dem şakıyor
Seherde bülbülden dil aldı gönül.

Ruhum sen oldun yar, can özüm sensin
Sensin tek dileğim, her sözüm sensin
Başka bir yolu yok tek çözüm sensin
Umuttan tutacak dal aldı gönül.

Benim etrafında dönen pervane
Benim gece gündüz yanan divane
Bilemez olmuşum dert ne deva ne?
Sonunda bir garip hal aldı gönül.

Hasan Hüseyin YILMAZ