Şirinleri mavi sanırdım
Gökkuşağını rengârenk
Zamanla öğrendim
Şirinler çocuk misali
Gökkuşağı bir gidiş sebebi

Sensizliğin hüznü boğarken garip gönlümü
Şarkıların kifayetsizliği vurur yüzüme
Leyla gider oldu mecnun yarım kaldı
Niye sebep neye sebep ölsem neye yarar

Yaralarım açılır, bulunmaz çaresi
Boşa bakma öyle bu yara gönül yarası
Gönül zan altında bir derman diye yalvarır
O yar duymaz onu kalbi dünya karası

Hayata karşı savaşmak mı gerek derdim
Hiç gitmeyecek gibi en derinden severdim
Belki bir gün gelir o kadar yorma kendimi
Biliyorum hayallerde bitti yoksa gülerdim

Ben hep böyleydim ayrılığa yazardım
Gönül viran olmuşken yıkılır yanardım
Bende ki aşk olmasa inan Ankara
Gün gelir geçer senide yakardım

Gönül telim çalıyor, ahmed’e eşlik eder
İhanet dediğin duygu inan çeker gider
Senin aşkın gün gelir umudu yakar
Bugün ayrı düştüm dost kanadımdan kolumdan