0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1424
Okunma
Elimi tutsun biri, çok üşüdüm.
Boğazım düğüm düğüm.
Konuşmaktan çok, konuşamamak acıtıyor içimi.
Bilmiyorum işte, yalnızım.
Şehir her zamanki gibi kalabalık,
Kayboldum.
Elimi tutsun biri,
Yığıldım kaldım bir köşe başında.
Herkes yoluna bakıyor,
Yalandan kahkahalar atıyor gülümseyemeyen insanlar.
Kimse kimsenin yalnızlığından bahsetmiyor.
Birini özlüyorum bu ara,
Daha önce tanışmadığım birini.
Tanışsam, bırakmazdım peşini.
Eline eteğine sarılır ısıtırdım içimi.
Ağlardım ulan, ağlardım gerekirse.
Gözlerim kuruyana kadar ağlardım.
Üzgünüm, içini acıttım sanırım.
Hissediyorum, oda beni özlüyor.
Benim onu özlediğim gibi özlüyor hemde.
Bilmiyorum.
Saçmalıyorum galiba.
Bu;
Yalnızlığın son evresi.
16:53
26.01.2016
Burhan KARACA
5.0
100% (3)
