2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
796
Okunma
Omzuna düşünce serçenin başı,
Rüyanın sesine uyandı gece.
Bitmiyor kalplerin yorgun telaşı,
Her akşam kapına dayandı gece.
Gözün perdesinde hayal filimi,
Gönlün aradığı Yörük kilimi,
Cümlelere esir olmuş dilimi,
Gurbet vebaline sayandı gece.
Beni yokluğuyla korkutan güzel,
İçim yangın yeri, gözlerimse sel,
Ne zaman uzansa netameli el,
Meçhule sessizce kayandı gece.
Her şeyim olan sen, hayali suret!
Müebbet yemişim, bitmez esaret!
Yanmak ise vuslat için kefaret,
Kalbi köz üstüne koyandı gece.
Kendimde ikiye bölündükçe ben,
Tenimi tanımaz uzaktaki ten,
İşlediğim günahlara mahsuben,
Kalbimi tövbeye soyandı gece.
Coşari biçare, gurbet duvardı;
Perdeler çekildi, duvar karardı;
İçimi ayrılık korkusu sardı;
Sonra karanlığa boyandı gece.
İbrahim COŞAR
5.0
100% (1)
Cevap Yaz