Hâkkın huzuruna, varmadan önce
Karınca’dan örnek, almak var imiş
İz bırakmak gerek,Dünya’da bence
Bu vatan uğruna, ölmek var imiş

Günahı, sevabı, sen de tatmıştın
İnsanlık hayrına, adım atmıştın
Ervah-ı ezelde, yemin etmiştin
Söz de; ikrarında, kalmak var imiş

Sevdası uğruna, dağları delip
Usta erenlerden, icazet alıp
Nefsi; eze eze, bir Yunus olup
Harabatta Rabbi, bulmak var imiş

Zora düşenlerin, kavim, gardaşın
Yetime, öksüze, verirken aşın
Şevkâtle yaklaşıp, okşarken başın
Gözdeki yaşları, silmek var imiş

Mizanın da var mı, yeterli nisap
Kadife olmalı, insanda asap
Yaptıkların için, verirken hesap
O günden bu günü, bilmek var imiş

Allâh sevdasını, özde duyarak
İlmin ışığını, alıp, yayarak
Mevlana’ca, aşk urbası giyerek
Huzur, sevgi ile, dolmak var imiş

Unutma sakın ha, sözle, andını
Asi olup, yıkmayasın, bendini
Her kul ile eşit, görüp kendini
Lüzumsuz’um kibri, silmek var imiş

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ


ETEK YAZILARI

ERVAHI EZEL: Yaratılışta beklenilen yer
İKRAR: Saklamadan doğruca söyleme, kabul, onay, tasdik
İCAZET: İzin
HARABAT: Virane, yıkık dökük yerler
ŞEVKÂT: Acıyarak, koruyarak sevme
MİZAN: Tartı, ölçü, terazi, durum
NİSAP: Yeterli sayı
ASAP: Sinir
URBA: Giysi, elbise
KİBİR: Gururlanma,böbürlenme,kendini büyük görme