İsyanımı taşıdım senelerdir kalbimde,
Irmak gibi çağlardım neden böyle durgunum?
Damarlar mı kurudu sensiz kalan gönlümde,
Yıllar mı beni yordu yoksa ben mi yorgunum?

Vefasızın biriydi gönül bahçemi yıkan
Karanlık gecelerde ışığım olup yakan
Sevda Kapıları’nda beni yalnız bırakan,
Aklım almıyor artık neden sana vurgunum!

Şarkıları unuttum yüzüme bakmaz oldu
Sana vermek istedim elimde güller soldu
Ayrılığın acısı içime hüzün doldu,
İstemiyorum artık hepinize dargınım!

Kapında köle gibi yalvarmaktan usandım
Senelerdir beklerim seni gelecek sandım
Söyler misin sevgili sana niye inandım,
Benim için söylenen sözlerine kırgınım!

DOĞANAY’ım tuttuğum dilekler yarım kaldı
Dediler ki gönlünü bu Peri Kızı çaldı
Bir melek gibi geldi içime korku saldı,
Bu kadar çile yeter neden sana sargınım?

Kemal DOĞANAY