Gösterme kendini, kimse bilmesin
Aç gönül bahçemde, sevdamın gülü
Diline başka ad, sevda gelmesin
Aç gönül bahçemde, sevdamın gülü

Gülüşün kimseye, ümit vermesin
Başka birisini, kokun sarmasın
Aşkınla mest olup sefa sürmesin
Aç gönül bahçemde, sevdamın gülü

Büyük nehirlerin derindir debi
Her seven bir şarta, kurala tabi
Bin çiçek içinde, abide gibi
Aç gönül bahçemde sevdamın gülü

Mehtaplı gecede hülyaya dalıp
Beni düşünerek, huzurla dolup
Her sabah yeniden tomurcuk olup
Aç gönül bahçemde sevdamın gülü

Sevdiğini deyip, ikrar vererek
Aşkın meyvesini, ben de dererek
En güzel çiçeği kıskandırarak
Aç gönül bahçemde sevdamın gülü

Öbek öbek açıp, bir ömür solmaz
Nasıl sevdiğimi, hiç kimse bilmez
Ne sümbül, ne çiğdem, rakibin olmaz
Aç gönül bahçemde, sevdamın gülü

Ey güzel gönlünde olmasın sızı
Sen de yaşadım ben, baharı yazı
Mutluluğa boğdun şu Lüzumsuz’u
Aç gönül bahçemde sevdamın gülü

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ