Bu gün sayamadığım kadar gün oldu ayrılalı
Cemreler düşmeye başladı
Bahar aşkım kumrum yine yuvasındaydı
Sana adadığım günün sevincini yaşayamadım
Sesin kulaklarımda ağlamaklı isyanlardaydı
Çok erken kalktım yalnızlığın yatağından
Gün doğmamış alaca karanlık sıkıntılıydı
Nedense karabasan düştü düşlerime
Ter bastı bedenimi bin sağıma döndüm bir soluma
Ellerim yol yordamı seni aradı çaresizce sağ yanımda
Yoktun sanki sırra kadem basmışçasına
Yetim çocuk üzüntüsü düştü yüreğime
Kalkamadım altından düşlerimin saatlerce
Günüm yolcuydu sensizlik çok zordu hecelerde
Parmaklıklar arasında gibiydim hasretinin gecelerinde
Sonra birden yağmur kokusu sardı ruhumu kadınım
Hatırlarsın yağmurlarla bana gelmiştin
Birden kalbime sancı girdi sızlattı bedenimi
Sanki asırlar oldu görüşmeyeli
Şöyle demiştin bana en ebruli tonunda sesinle
Ben sende buldum sevdayı okyanuslara gömdüğüm beni
Biliyorum meleğim en son gözlerini hatırladım ağlamaklı
Arkanı dönüp gitmek istemediğin kadar el sallamanı
Şimdi sana bir kez daha seslendi gönül sazım
Sensiz isem bana bu can cihanda ne lazım

Mustafa SARIVADİ