0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
810
Okunma
İç Oda
insanın girilmemiş odalarında
paslı zincir kırık kaplar uzun kışlar var
anlam sözden yapılmaz ki nesnelere bakarken
boşluğun hayvanları gibidir rüzgar
insanın girilmemiş odalarında
çocukların yüzleridir şu ince bahar
üzünç kuşlarımızı toplayalım sessizce
yalnız kaldığımızda saçlarımızdır onlar
insanın girilmemiş odalarında
yeryüzüne inmiş tuhaf gökler var
aydınlık kocaman bir çiçek midir
yıldızları niçin uzaklara koymuşlar
insanın girilmemiş odalarında
içinden nehir geçen kıpkırmızı uykular
bu kadar yabancının doğduğu şehir
serinliğini hangi yüzyıla saklar
insanın girilmemiş odalarında
hayallerin şekli gibi uçar bulutlar
Altan Doğan
