Duvarlarda bir göz seli geçitte
Durmuşluğumun orta yerinde
Öylece
Eli kolu prangalı gibi
Öylece
Çaresizliğe saplı bir zambak gibi
İzlemek
İzlemek ve sükuta tamah etmek

Derinlerden gelen
Çılgın martı seslerini haykıramadan
Kimselerin yakasına asılıp ’aman’ dilenemeden
Mutluluğun aşındırıcı vuruşlarıyla
Kirlerimden arınamadan
Maskelerden medet uman palyaço yüzüm
Gerisindeki fırtınaları saklama çabası diken yakısı

Düzenin kıvrak belindeki dansöz eteği
Dokunamadan alıp kaçırır buluta gizli serinliği
Göremeden arzuların başrolündeki ulaşılmazı
Duyamadan dirilmenin hazzıyla çınlayan sabahları
Yoklukla çarpılır çoğalır ve de büyür üşümüşlük
Bir bir değdirir elini saçlarımın teline
Kendimden kaçışlarımın perde arkasındaki çürümüşlük

Aynadaki tanıdık ürkütücü gelir an be an
Ellerinde örümcek ağları
Bakışlarında peydahlanan buz dağları
Ve kopmaya yüz tutmuş hayat bağları
Önemsenmeyişin ardında can bulur
Tüm canlı kokan emareleri durdurur

Kızmasın tatlı dilin
İnan istemedendi bu kavuruculuk
Tek adak vardı mabedimde
Sen yalnızca sen dedim de
Gülüşlerin kimselere inanmasın
Dileğim gerçeklerimi yalan sanmayasın

Ahh ahh
Bir çözülseydi dilimin avusu
Yok yok af dilemezdim o umman sabrından
Ufacık bir anlayış ibaresi göreyim yeter
Ölümün elini tutmak yaklaşsa da olur
Son günümde son perdem
Sessizce kapanır üstüme
Delirmiş kanım bendini bulur
Huzurla uyur
Huzurla uyur...


ASLI DEMİREL...