.










Batın idi çıktı artık zahire,
Hikmet deryasını boylayan var mı?
İlm-i ledün öğretecek mahire,
Nasıl ulaşılır soylayan var mı?

Beri gel dostum aranan sensin,
Gerçeği arıyorsan sen bendensin.
Kaç kere üç yüz atmış beşten sonra,
Benden öte ben, sen o bensin.

Hikmet işi çok zor yapar görürsün,
Öyle ki ölmeden önce ölürsün.
Eğer ezelden nasibin var ise,
Öyle ölürsün ki suda yürürsün.


Sen o kişiysen gör neler oluyor,
İçin dışın bütün nurla doluyor.
Bu âleme O’nu bilmeye geldik,
Arayanlar hakk’ı burda buluyor.

Denizi taşırır çekilen çile,
Sebebi pek çoktur celalde hile.
Kimisi yüzüldü kimi biçildi,
Evliyalardan hem enbiya bile.

Sen o isen Rabbim cesaret versin,
Dünya-ahireti hep terk edersin.
Hacca giden karınca gibi yürür,
Muhammet yoluna can feda dersin.

Bilesin sözümüz latife değil,
İnsanı her şeye sevk eder meyil.
Kişinin içinden uyanan istek,
Bazı melektendir bazısı değil.

Hangisi melekten nasıl bilecek,
Nasipse deryayı aşka girecek.
İnsanlar doğuştan hataya açık,
Hakk yolda kalbi o aşk eğitecek.

Ham iken pişecek sonra yanacak,
Hakk’tan tecellide nura kanacak.
Enel hak burda cemale ulaşıp,
Her saniye kalben hakk’ı anacak.

Gayri her dileği kabul görecek,
Meleklere emri hep o verecek.
İnsan-ı kâmildir o bu zamanda,
Rabbin emri nurdan güller derecek.

Mahlûk artık ondan diler el aman,
Kimileri söyler ya gavs-ı azam,
Bir adı da olmuş kutup el aktap,
Kimi arif der; imam ez zaman.


Ilgın/1993