Hayat insanı hapsetmiş sanki içine
Kimse ne kalabiliyor , ne gidebiliyor
Bizi ayıran tek bir şey var
Ölüm...
Sessizlik çöktü içine adamın
Ölümden korkuyordu besbelli
Kadın ağlamaya başladı
Ama onlar zaten yaşamıyorlardı
Sevgi yoktu içlerinde
Bunu kabul etmiyorlardı
Ama öyleydi
Başkasından duymak acitmisti
Acı veriyordu artık
Biz sussak bile gerçek degismicekti
İkiside biliyordu
Yeni bir çocuk doğsa
Bazıları ailesiyle birlikte
Bazıları ise yetimhane köşelerinde
Peki onların suçu ne ?
Bu hayatı onlar secmedi ya
Kapıdan her biri geldiğinde
Acaba benim ailemdenmi diye düşünür
Ama degildir , her zaman ki gibi
Hayalleri bir kez daha yıkılır,
Her seferinde daha çok
İçlerinden iç eksilmiyo o umut
Bir tutamda olsa kalıyo içinde
Onların en büyük suçu ne ?
Doğmak mi ?
Yoksa büyümek mi ?...