Daha neyi beklediğini bilmezken
Dizlerin kıvrıldığı yerden kalkmaz
Öyle dalar gözlerin uzaklığına
İşte an ve andır buruk bekleyiş


Suskunluk kaplarken içini
Ağır ağır dilini bağlar
Konuşmak mümkün değil
Sadece yürek sesidir kulağındaki
Çınlama gibi belirirken usulca
Darbesini vurmuştur buruk bekleyiş


Esrarını çözemediğim bilmece
Sordukça cevap bulamadığım
Beyni alt üst eder gibi kurcalar
Gizem saklandıkça örtüsüne
Darmadağın düşüncelerin ardında
Gölgesiyle dokunur buruk bekleyiş


Ay ışığı kadar uzak yakınıma
Ne vuslatı var, ne umudu
Kara bulur sarmış dört yanını
Zifir karanlığa dönüşen yolda
Son demiyle sokulur buruk bekleyiş


Çiğ damlaları düşer üzerime
Erir yavaş yavaş, yok olur
Uyuşan ayaklarım tutmazken
Vazgeçirmez yinede buruk bekleyiş



Nesrin Önem Demir
18 01 2016