1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
841
Okunma
Bir güç var bende ki beni çıkaran,
O aşk uğruna en acı zehir yutulur.
Binlerce hücreyi bir katrede karan,
Rahmanı düşündükçe aklım tutulur.
Yetmişiki milletin ayrı ayrı resimi,
Kabukla gizlenenin özdeki revsini,
Akan zamanı, günleri ve mevsimi,
Yaratanı düşündükçe aklım tutulur.
Kainat bilmecesinin görünmez imi,
Ruhu bedende tutan mukaddes pimi,
Her gece gökkubbede parlayan simi,
Serpeni düşündükçe aklım tutulur.
Bir girdap ki iç içe geçmiş dehlizler.
Hangi bab’a varsam nurdan benizler.
Bu yolda topuk düşer, taşımaz dizler.
Menzili düşündükçe aklım tutulur.
EFKARİ
16.01.2016
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz