Karlı bir yaz gününde rastladım sessizliğine.
İzliyordum uzaktan çaresizliğin resmini.
Diğerlerinden farkı somuttu sadece.
Sevgisi bile somuttu!
Elle tutulur bir gülümsemeydi sevgisi.
Somuttu!
Gerçekti!
İstekleri de somuttu!
Yalancı hayatlar değil,
Sıcak bir odun ateşi bir de kuru ekmekti
Sevgisi, umudu, yaşamı, ailesi...
Uzatmalı kelimelere de ihtiyacı yoktu
Bir cümle, bir kelime, bir harf, bir hece.
O anlatıyor ama bitmiyor ki çilesi.
Bir kovalamaca hayat felsefesi.
Ben diyim 10 sen de 15 yıllık bilmecesi.
Kimbilir neydi sorusu bilinmiyor.
Sessizliğini sorsan yokmuş gibi dili.
Tecrübesi 50 yıl benden büyük sözleri.
Korkmuyor öğrenmiş göğüs germeyi.
Gönlü boyundan büyük sevmez hiç bencilliği.
Seni de teselli eder derdi hiç yok gibi.
Tasası da tası da aşı da yaşı da somut!
Somut işte.
Koca bir gülümseme tüm derdi.