Dert dökülür gönülden gam düşüyor söze de
Neden hep hüzün akar Şair’in kaleminden?
Mürekkebi bitmeyen bu tükenmez dizede
Neden hep hüzün akar Şair’in kaleminden?

Mutluluğu kağıda döken varsa da nadir
Bilinmiyor hayatta belki kıymet ve kadir
Bizi buna zorlayan sırlı kaide nedir
Neden hep hüzün akar Şair’in kaleminden?

Isdırapla işlenip rüzgar gibi esiyor
Acıyla demlenip de kula ahkâm kesiyor
Yürek hazin ilhamı çok önceden seziyor
Neden hep hüzün akar Şair’in kaleminden?

Beyinden fışkırıyor bir volkan gibi hisler
Durmadan alevlenir içimizdeki közler
Silinmiyor kağıttan yazılan bütün sözler
Neden hep hüzün akar Şair’in kaleminden?

Bazı gün aşka dair bazen doğaya hitap
Yorulmak da bilmiyor hiç düşmüyoruz bitap
Okurken duygu kokar çıkarılan her kitap
Neden hep hüzün akar Şair’in kaleminden?

İçimiz kan ağlıyor suratımız gülse de
Yılmıyoruz kalemden yazılanlar üzse de
Tufan ile başlıyor bitmiyor tek celsede
Neden hep hüzün akar Şair’in kaleminden?

Sordum kadim dostuma dedi artık alıştım
Acizim diye korkup kendim ile çeliştim
Çok uğraştım sevinci yazmaya da çalıştım
Neden hep hüzün akar Şair’in kaleminden?

Murat Gökçe Karsî
14.01.2016