Nereye gittiğini, bilmeden peşin sıran,
Sürükleyip ardında, yordu göçebe ruhum,
Gitmek istemedikçe, zorla kalbimi kıran,
Sürükleyip ardında,, yordu göçebe ruhum.


Yalınayak bastıkça, kavurdu kızgın çöller,
Acıyıp da halime, su vermedi ki göller,
Kurudu birer birer, içimde açan güller,
Sürükleyip ardında, yordu göçebe ruhum.


Dağı taşı inlettin duymadılar sesini,
Daha akıllanmadın, ters giyersin fesini,
O zindan gecelerin, hep çektirdin sisini,
Sürükleyip ardında, yordu göçebe ruhum.


Kara bulutlar çöktü, yıldızsız gecelere,
Aydınlığı göremem döktükçe hecelere,
Benliğimi yitirdim, döndürdün nicelere,
Sürükleyip ardında, yordu göçebe ruhum.


Semer gibi taşıdın, iki büklüm belinde,
Ağıt olup inlettin, kırık sazın telinde,
Sevdanın yırtık resmi, durdukça hep elinde,
Sürükleyip ardında, yordu göçebe ruhum.


Kervan peşine düşmüş, divane gönül gibi,
Deşik çukura indin, görülmez iken dibi,
Bağladın kaderine,çektikçe kopmaz ipi,
Sürükleyip ardında, yordu göçebe ruhum,


Ne gecem var ne gündüz, uyku girmez gözüme,
Yollar meskenim oldu, çare bulmaz çözüme,
Ne karaymış şu bahtım, hiç gülmedi yüzüme,
Sürükleyip ardında, yordu göçebe ruhum.



Nesrin Önem Demir
12 01 2016