İki bin on bir kışında
On bir ocak sabahında
Turnaların kanadında
Uçtun gittin Ali’m niye

Kırk üç yılın baharını
Bir İstanbul masalını
O gün sevgi duvarını
Aştın gittin Ali’m niye

Kim dindirir bu hasreti
Sevdik üçüncü gurbeti
Sana sunulan şerbeti
İçtin gittin Ali’m niye

Prim vermedin bozana
Nasip olmaz her ozana
Pir Sultanlar kervanına
Düştün gittin Ali’m niye

Kan uykusu rüyalardan
Gözün açıp uyanmadan
Habersizce bu dünyadan
Göçtün gittin Ali’m niye

Kırk kapıya erenlere
Hakka gönül verenlere
Hünkâr Bektaşî Veli’ye
Coştun gittin Ali’m niye

Sana uzatılan ele
Ali Ekber Çiçek ile
Âşık Mahsuni Şerif’e
Koştun gittin Ali’m niye

Boş bırakıp köşesini
Bulmaz gayri neşesini
Gönlümüzün şişesini
Kırdın gittin Ali’m niye

Farkın yoktu ki melekten
Bağlamanın tellerinden
Cemrem bizi can evinden
Vurdun gittin Ali’m niye

Mevla verir sabrı taşa
Çekmek için geldi başa
Öyle hazin bir temaşa
Verdin gittin Ali’m niye

Hasret koyup türkülere
Gittin hele gurbet nere
Bunca gönül dostu yere
Serdin gittin Ali’m niye

Gönlümüze sızanlara
Hep sevgiyi yazanlara
Gerçek şair ozanlara
Pirdin gittin Ali’m niye

İçin dışın birdi gerçek
Kimler geldi kim gidecek
Gönül bahçemizde çiçek
Derdin gittin Ali’m niye

Ak süt dolu bakraçları
Gülsüm Gül’le Asuman’ı
Bir düvende harmanları
Sürdün gittin Ali’m niye

Yaptın yeni albümünü
Attın sevgi düğümünü
Kıvırcık Ali mührünü
Vurdun gittin Ali’m niye

Şu üç günlük hayatında
Sattığımın dünyasında
Kendin kudret aynasında
Gördün gittin Ali’m niye

Odlar katıp harımıza
Tuzlar basıp yaramıza
Türkü Türkü kanımıza
Girdin gittin Ali’m niye

Akan kanlı yaşımızdan
Ekmeğimiz aşımızdan
Aklımızı başımızdan
Aldın gittin Ali’m niye

Ekmeğimiz aşımızdan
Aklımızı başımızdan
Bin seneyi yaşımızdan
Çaldın gittin Ali’m niye

Çok uzakta turnalara
Özün temiz duygulara
Böyle derin uykulara
Daldın gittin Ali’m niye

Heder ettin gençliğine
Sevenlerin yüreğine
Bu sızıyı tâ derine
Saldın gittin Ali’m niye

Yola düşüp gidenlerden
Dönen yok ki seferinden
Bizi gönül defterinden
Sildin gittin Ali’m niye

Bizi böyle terk ederken
Gül tükendi bir de diken
Gülistanda al bir gülken
Soldun gittin Ali’m niye

Dayanır mı güller yasa
Elem keder bunca tasa
Gönlümüze tıka basa
Doldun gittin Ali’m niye

Ey benim canımın içi
Yetim kaldı bak o ezgi
Bağrımızı mızrak gibi
Deldin gittin Ali’m niye

Gönül telimiz titreten
Bize özümüz dinleten
Bağrımızı serinleten
Yeldin gittin Ali’m niye

Gündüz hayal gece düşte
Artık atmaz bu kalp döşte
Böyle zaman bu gidişte
Güldün gittin Ali’m niye

Ne parası ne pulunda
Kanlı Temin o yolunda
Bizi hayat oyununda
Üttün gittin Ali’m niye

Kan damladı gülümüze
Muhtaç ettin dünümüze
Boynumuzu önümüze
Büktün gittin Ali’m niye

Sevgi dolu özleminle
Yürek yakan sözlerinle
Gülümseyen gözlerinle
Baktın gittin Ali’m niye

Paha yetmez hazinene
Kurban olam tezenene
Bu dünyanın düzenine
Kızdın gittin Ali’m niye

Merhaba demeden daha
Görünmezken akla kara
Tek başına ummanlara
Yüzdün gittin Ali’m niye

Erenli’nin şu otağı
Dertli ozanlar yatağı
Az uz değil ki bayağı
Üzdün gittin Ali’m niye

Gurbetin ısırgan otu
Dilimizde türkü oldu
Gönüllere giden yoldu
Çizdin gittin Ali’m niye

Tele vuran mızraplara
Onca ağıt bozlaklara
Yoktan gelip uzaklara
Estin gittin Ali’m niye

En baştadır senin yerin
Çıkmaz gönülden eserin
Baldan tatlı muhabbetin
Kestin gittin Ali’m niye

Kurban olam hallarıma
Yüzüm sürem yollarına
Boynu bükük dostlarına
Küstün gittin Ali’m niye

Sen öğrettin sevgi sevap
Sevmeyeni almaz türap
Bu ciğeri közde kebap
Ettin gittin Ali’m niye

Hak kıblesi insan kalbi
Bilmem gelir mi ki dengi
Bütün yüreklere sevgi
Ektin gittin Ali’m niye

Sazın deva idi derde
Her sözün bittiği yerde
Sevgimize beyaz perde
Çektin gittin Ali’m niye

Eşsiz ozansı gülüşün
Sözü bal ile süzüşün
Gönüllerimize köşkün
Yaptın gittin Ali’m niye

Tükendi bak umudum
Safi sevgi ışık buldum
Ölüm seni arar oldum
Dedin gittin Ali’m niye

Bal dökülen dillerinden
Esen seher yellerinden
Doğmak için küllerinden
Yandın gittin Ali’m niye

Yıktın bütün yargıları
Güldürmedin kargaları
Ayırmadan insanları
Sevdin gittin Ali’m niye

Öldü diyen diller kopsun
Özün bizde cismen yoksun
Çağlar Abdal’ımı mahzun
Koydun gittin Ali’m niye


Mehmet Ali ÇAĞLAR
(Çağlar ABDAL)
Çorum / 2016